Zo, dat heeft even geduurd. Het schrijven van een blog vanaf mijn telefoon is niet echt ideaal, laat staan het uploaden van foto's. Momenteel ben ik in Chiang Mai, in een guesthouse waar ze een computer hebben staan met internet. De perfecte gelegenheid om eindelijk weer eens het thuisfront een beetje up te daten!

Mijn drie maanden training liepen ongeveer een week geleden af. De laatste drie weken heb ik wat minder hard getraind dan daarvoor, en wat meer gefeest en gechilld. Dat is oke, ik heb het geaccepteerd, maar ik voel me alsof ik nog unfinished business in Pai heb. Daarom is mijn originele plan om drie maanden te trainen en dan anderhalve maand te reizen van de baan. Ik was even een weekje in Chiang Mai (met Juliet, een vriendin van thuis die twee weken geleden in Pai is aangekomen), maar we ghaan morgen weer terug naar Pai. Zij gaat waarschijnlijk op een boerderij vrijwilligen, en ik ga een klooster in tot New Years Eve. Mediteren, lezen, helpen in het klooster, leven onder de monikken. Ik heb er enorm veel zin in! In het nieuwe jaar ga ik drie weken lang ongelooflijk hard trainen en gezond leven, totdat ik naar huis moet eind januari. De rest van Thailand en de omliggende landen doe ik in de toekomst wel, dit voelt nu goed.

Gisteren zijn Juliet en ik even een nachtje naar Chiang Dao gegaan, een dorp twee uur van Chiang Mai. Iemand had ons gezegd dat Chiang Dao een beetje deed denken aan Pai tien jaar geleden. We kwamen aan in een straat met winkels en wat restaurantjes en een lokale markt. Daaromheen waren letterlijk alleen maar huizen waar mensen woonden. Het was bizar hoe erg we aangestaard werden. We waren dan ook echt bijna de enige blanken. Na lang gezocht te hebben vonden we een plek waar we konden verblijven. En wat voor een plek. Ik hoop heel erg dat ik via deze computer foto's kan uploaden, want het was echt magisch. Vier hutjes op een groot open veld, met een gigantische berg op de achtergrond. In ons hutje was alleen een groot bed met een klamboe in het midden. Zo simpel, maar zo ongelooflijk geweldig!

Helaas heb ik er niet optimaal van kunnen genieten, want ik werd na twee uur ontzettend misselijk wakker. vervolgens heb ik 7 uur lang niet kunnen slapen en ben ik aan alle kanten helemaal leeggelopen. Ik heb me nog nooit zo belachelijk beroerd gevoeld. Het gaat nu iets beter, ik heb sinds 3 uur in de nacht niet meer hoeven kotsen, maar de misselijkheid is er nog wel (in mindere mate), en diarree ook. De afgelopen weken kreeg werkelijk waar iedereen om me heen ofwel een ongeluk met de scooter, of werd ziek. Nu was het kennelijk mijn beurt.

Deze reis is zo'n geweldige beslissing geweest. Ik leer zo veel, ik leer mezelf kennen en ik ben blij met wie ik aan het worden ben. Ik geef me er nog niet helemaal aan over, maar ik hoop dat de komede tijd me daarbij kan helpen.

Ik ga nu proberen of ik wat foto's van de afgelpen tijd kan uploaden!

Iedereen een heel fijne tijd gewenst, en al het beste voor het nieuwe jaar. Chok Dee!

Update: helaas is de computer hier zo oud dat hij mijn iPhone niet herkent. Ik ga het zo nog een kans geven vanaf mijn telefoon. Mocht dat niet lukken, dan ben ik bang dat jullie helaas zullen moeten wachten!