Coucou!

Ulgh. Coucou m'n hol. Kijk, dat je dat zegt tegen een kind van twee, mij best, dat doe ik zelfs nog wel eens. Maar hier in Frankrijk zegt iedereen dit tegen iedereen. Belachelijk! Ik moet (niet altijd even) stiekem altijd een beetje giechelen, het is echt zo kinderachtig! Het is alsof wij allemaal tegen elkaar zouden zeggen: kiekeboe! Maar goed.

Deze week was mijn eerste week bij mijn cursus! Eigenlijk zou ik morgen pas beginnen, want het was nog vakantie, en dan komen de aupairs niet (die moeten allemaal op de kinderen passen). Maar ja, Yann heeft momenteel toch geen baan dus hij wei dat ik deze week ook al mocht meepakken. Zo gezegd, zo gedaan. En het is LEUK. Echt heel leuk. De leraressen zijn grappig, geduldig en duidelijk ervaren met buitenlanders, de andere cursisten zijn jong (al ben ik tot nu toe wel verreweg de jongste, maar ja, morgen ontmoet ik dus de andere aupairs!), grappig, aardig en hebben allemaal ongeveer mijn niveau Frans (al ben ik naast de jongste toch ook wel de 'slechtste'). Er wordt alleen maar Franse gepraat, en als je een woord niet kent dan wordt het in andere woorden uitgelegd, getekend, uitgebeeld, noem maar op!

Wat ik ook heel leuk vind, is dat ik nu allemaal vrienden heb vanuit de hele wereld: tot nu toe bestaat mijn klas uit: 2 Chinezen, 2 Brazilianen, 1 Argentijn, 1 Mexicaanse, 1 Zweed, 1 Duitse, 1 Engelse en 4 Koreanen. Ik ben toch niet de slechtste van de klas bedenk ik me net. Eén van de Chinezen heeft op zich wel een woordenschat, maar het is werkelijk dolkomisch als hij praat. Het klinkt echt volkomen nergens naar. Dat weet hij zef ook wel, daarom is het altijd een feest in de klas als hij moet praten, want dan ligt iedereen in een deuk, hijzelf en de lerares incluis. Maar iedereen heeft denk ik ook extra veel respect voor hem, want hij geeft niet op, en blijft praten!

Op mijn school werkt ook een vrouw die allerlei uitstapjes organiseert voor de cursisten. Zo had ze voor afgelopen zaterdag een dagje Salon Du Chocolat gepland. Denk aan de huishoudbeurs, maar dan met chocola, gedroogd fruit, macarons, bonbons, snoep, etc. Ik ben erheen gegaan, en kwam daar één van de Brazilianen tegen, met zijn vrouw (zoals ik al zei, ik ben de jongste). We hebben het heel leuk gehad met z'n drieën: er was van alles om te proeven, er werden workshops gehouden, er was een modeshow van chocoladecreaties (ja, echt) en er waren, voor mij het hoogtepunt, een aantal creaties van een MOF en zijn leerlingen (zie foto).

Twee jaar geleden heb ik een spreekbeurt gehouden voor Frans. Mijn onderwerp was: MOF, wat staat voor (Un Des) Meilleurs Ouvriers de France (De Beste Ambachtslieden van Frankrijk), en dan behandelde ik de catagorie Pâtisserie-Confiserie/Chocolaterie-Confiserie/Boulangerie (zie de Wikipediapagina over dit onderwerp voor een volledige lijst met categoriën). Je mag jezelf niet zomaar rekenen tot deze groep. Elke vier jaar is er een grote competitie in Frankrijk waar je als chocolatier/patissier aan mee kunt doen, en als je in de smaak valt, maak je kans op een blauw-wit-rode boord (hét kenmerk van de MOF). De competitie vraagt ontzettend veel voorbereiding en je moet als deelnemer uiteindelijk ook zo'n 30 dingen presenteren, waaronder een aantal grote chocolade- en suikerstukken. Voordat ik hier mijn hele spreekbeurt opnieuw ga lopen houden, voor de geïnteresseerden is er de documentaire 'Kings of Pastry', waarin een aantal deelnemers wordt gevolgd tijdens hun voorbereidingen en deelname aan dit fenomeen. Een aanrader!

Oh ja, voor wie het leuk vindt: ik heb weer een flink stuk gefietst! https://maps.google.fr/maps/ms?msid=215834411891042928873.0004ce3f10bc291799bd4&msa=0 Dit was de meest geweldige route die ik ooit heb gefietst: heen was niet heel speciaal, al was het leuk om per ongeluk bij Rochetoirin uit te komen, waar ik dus al ben geweest met de auto, maar terug ging ik via St. Didier de la Tour: zeker vijf minuten lang stijl omlaag, zonder tegemoetkomend of inhalend verkeer, met allerlei bochten. Ik had een echt Le Tour De France gevoel!

En dan nog iets: vanmiddag zijn we met zijn allen in de plaatselijke brandweerkazerne wezen kijken, bij een vriend van de familie die brandweerman is. We kregen een rondleiding, mochten in alle wagens kijken en mochten zijn helm op (foto's!). Woohoo!

À Plustard!